Historię przedstawioną w powieści „Arwinia” można odebrać w dwojaki sposób, w zależności od tego, czego oczekujemy od lektury. Po pierwsze, można ją potraktować jako książkę przygodową, która opisuje losy miejskiego gołębia i jego towarzyszy, zmuszonego do opuszczenia starówki i wyruszenia w ryzykowną podróż. Z drugiej strony, powieść zawiera w sobie wiele metafor i alegorii, których dostrzeżenie, a także interpretacja może usatysfakcjonować czytelników zainteresowanych doszukiwaniem się głębszych znaczeń książki.
Główny bohater „Arwinii”, Papa, jest starszym gołębiem, który porzucił rolę przewodnika stada w bogatszej części miasta po kompromitującej go historii. Nauczony doświadczeniami, jest sceptykiem i pesymistą, często rozgoryczonym gburem, ale wciąż nieświadomie podejmującym odpowiedzialność za bliskie mu ptaki. Jego dwaj przyjaciele, Czarny i Łysy, to gołębie wychowane na podwórzu, pierwszy z nich jest popędliwym marzycielem, który wciąż starającym się wymyślić sposób na poprawienie losu. Łysy natomiast zafascynowany jest światem ludzi. Oprócz nich, podwórze zamieszkuje Biały, niezbyt rozgarnięty gołąb, a także państwo B, para szanowanych starszych gołębi. Dalej w biegu wydarzeń pojawia się Elvis, ptak noszący w sobie geny gołębi hodowlanych, młody wróbel Chuck, Siata, specjalizujący się miejskich śmietnikach, gołębica Gwiazda oraz kilka pobocznych postaci.